هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش جلوه های چهره ای هیجان های بنیادی بر کاهش نشانه های اختلال رفتار زودآغاز بود. روش پژوهش شبه تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه بود. جامعه مورد پژوهش تمام دانش آموزان دارای اختلال رفتار زودآغازی محصل در مدارس ابتدایی شهر تهران بودند. پس از غربالگری در مدرسه، تعداد 17 نفر از این دانش آموزان با روش نمونه برداری هدفمند و با استفاده از ملاک های تشخیصی اختلال رفتاری با فرم گزارش معلم برای سنین 18-6 سال آزمون آشنباخ انتخاب شدند. آموزش جلوه های چهره ای هیجان های بنیادی به مدت 10 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به دانش آموزان ارائه شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزیابی و تشخیص اختلال رفتار، آزمون آشنباخ (آشنباخ و رسکورلا، 2001) بود که به وسیله معلمان در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام شد و به منظور آموزش جلوه های چهره ای هیجان ها از جورچین آهن ربایی چهره استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون tوابسته استفاده شد و نتایج تحلیل نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و نشانه های اختلال رفتار در اثر این آموزش کاهش معناداری یافته اند. همچنین یافته ها نشان داد که آموزش ها می تواند با افزایش توانایی کودکان برای بازشناسی هیجان های چهره ای مخاطب، به درک بهتر آن ها از قصدهای فرد مقابل کمک کند و درنتیجه نشانه های اختلال رفتار را کاهش دهد.

جلوه های هیجانی چهره یکی از پیچیده ترین حالت های ذهنی است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و توانایی بازشناسی جلوه های هیجانی چهره بود. در یک مطالعه مقطعی 221 نفر (100 زن و 121 مرد) از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و نسخه کامپیوتری تجدیدنظر یافته جلوه های هیجانی صورت و پرسشنامه سبک های دلبستگی را تکمیل نمودند. یافته ها حاکی از تفاوت افراد با سبک دلبستگی ایمن و ناایمن در بازشناسی حالات هیجانی چهره بود. بدین گونه که افراد با سبک دلبستگی ایمن نسبت به افراد با سبک دلبستگی ناایمن عملکرد مناسب تری داشتند. نتایج تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی نشان نداد. یافته های این مطالعه در قالب تاثیرات درازمدت تجارب نخستین رابطه مادر و کودک بر توانایی بازشناسی جلوه های هیجانی چهره مورد بحث قرار گرفته است.

تشخیص خودکار، پیوسته و غیرتهاجمی درد و شدت آن جهت ارزیابی و مدیریت درد در مراکز بالینی لازم است. به همین منظور راه حلی پیشنهاد شده که به کد کردن واحدهای کنشی چهره مرتبط با درد می پردازد و معادل رویکرد مبتنی بر توصیف چهره است. اما بروز این جلوه ها در چهره افراد مختلف متنوع است. یکی از عوامل ایجاد تنوع را می توان سبک هر فرد در بروز جلوه دانست. بازشناسی این جلوه ها در عمل نیازمند سامانه هایی است که مستقل از فرد آموزش دیده باشند. در این سامانه ها، تنوعات بین فردی عامل ایجاد فاصله بین توزیع نمونه های آموزش و آزمون است که نتیجه آن کاهش تعمیم دهی روش یادگیرنده است. در این مقاله در راستای کاهش فاصله بین این دو توزیع، نگاشت و بردار انتقال سبک برای بهبود تشخیص درد و شدت آن به کار گرفته شده اند. نتایج بر روی دادگان UNBC-McMaster که از نوع خودانگیخته است بررسی شده است. نتایج نشان داد که روش های انتقال سبک پیشنهادی قادر اند در شرایطی که داده تطبیق مناسب یا محدود از فرد جدید در دسترس باشد، کارآیی بازشناسی را افزایش دهند.

مقدمه: ابرازهای چهره ای هیجان ها یکی از مهمترین ابزارها برای قضاوت درباره قابلیت اعتماد همنوعان و در نتیجه برقراری ارتباطات اجتماعی می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سوگیری قضاوت افراد با اضطراب اجتماعی بالا و پایین نسبت به جلوه های پویای هیجان های مختلف چهره ای در درجات شدت مختلف انجام شد. روش: 60 نفر از دانشجویان دانشگاه زنجان بر اساس نمراتشان در پرسشنامه های اضطراب اجتماعی لیبوویتز(LSAS-SR) و ترس از ارزیابی منفی(BFNE) در سطوح بالا و پایین اضطراب اجتماعی انتخاب شدند و آزمون سوگیری قضاوت نسبت به قابلیت اعتمادِ جلوه-های پویای هیجان های چهره ای را انجام دادند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس مختلط تحلیل گردید. یافته ها: آزمودنی های با سطوح بالای اضطراب اجتماعی سوگیری قضاوت بیشتری از آزمودنی های با سطوح پایین اضطراب اجتماعی نشان دادند و همه جلوه های هیجان را غیرقابل اعتمادتر ارزیابی کردند. آستانه شروع قضاوت غیرقابل اعتماد بودن چهره ها در این گروه نسبت به گروه اضطراب پایین در شدت های پایین تر ابراز هیجان بود. آستانه سوگیری قضاوت در هیجان های خشم و نفرت در گروه اضطراب اجتماعی بالا از شدت صفر(حالت خنثی) آغاز و با افزایش شدت هیجان، سوگیری هم بیشتر شد. در گروه اضطراب پایین آستانه شروع سوگیری از شدت هیجان 40 % بود. نتیجه گیری: سوگیری قضاوت نسبت به نشانه های ظریف هیجان های چهره ای و عدم اعتماد به این نشانه ها در روابط اجتماعی در افراد دارای سطوح بالای اضطراب اجتماعی، یکی از عوامل مهم در سبب شناسی و تداوم اختلال آنها است. استفاده از روش های مداخله ای برای کاهش سوگیری قضاوت و افزایش اعتماد به دیگران درتعاملات اجتماعی درکاهش علائم اضطرابی و تسریع روند درمان این افراد موثر خواهد بود.

مقدمه تاثیر هیجان ها بر زمان ادراک شده معمولا به دو عامل عمده برانگیختگی و خوشایندی نسبت داده می شود. مطالعات اخیر نشان داده است که چهره های هیجانی باعث اعوجاج در ادراک زمان می شوند. براساس مدل ساعت درون، فرض بر این است که برانگیختگی، سرعت ضربان ساز ساعت درونی را کم و زیاد کند و میزان خوشایندی هیجان باعث باز یا بسته شدن دروازه ساعت درونی می گردد. هدف این مطالعه بررسی سهم هر یک از این ابعاد و تفکیک نقش آن ها در ایجاد اعوجاج در ادراک زمان چهره های هیجانی بوده است. روش به این منظور 20 دانشجوی دختر یک تکلیف افتراق زمان دوبخشی را که با محرک ه ای چهره هیجانی طراحی شده بود، اجرا نمودند. انتخاب چهره های هیجانی با استفاده از مدل ابعاد هیجان (خوشایندی، برانگیختگی و غلبه(صورت گرفته بود. یافته ها نتایج داده های رفتاری نشان داد نقطه افتراق زمان برای چهره های هیجانی شاد در مقایسه با چهره هیجانی عصبانی و خنثی، به صورت معنادارای کوچک تر بود در حالی که اختلاف معنادارای بین نقاط افتراق زمان چهره عصبانی و خنثی مشاهده نشد. نتایج حاصل بر اساس نظریه انتظار عددی تفسیر شد. نتیجه گیری ابعاد مختلف هیجان چهره بر ادراک زمان تاثیر دارد.

مقدمه: بازشناسی هیجان چهره نقش مهمی در تعاملات اجتماعی دارد و هرگونه اختلال در این مورد سبب ضعف در عملکرد اجتماعی افراد می شود. در این مطالعه دقت و سرعت بازشناسی هیجان چهره در سطوح مختلف وضوح تصویر در افراد سالم مورد بررسی قرار گرفت.روش: یک تکلیف بازشناسی هیجان چهره استفاده شد تا دقت و سرعت بازشناسی هنگام نمایش تصاویر هیجان های مختلف چهره (شادی، غم و خشم) و چهره خنثی در وضوح مختلف تصویر به دست آید.یافته ها: نتایج نشان دادند که دقت بازشناسی هیجان ها با یکدیگر متفاوت است به نحوی که هیجان شادی به طور معناداری دارای دقت بازشناسی بالاتری نسبت به هیجان های منفی خشم و غم بود. همچنین حالت خنثی چهره پس از شادی از لحاظ دقت و سرعت در رتبه بعدی قرار گرفت. هیجان غم نیز با سرعت کمتر و با دقت بیشتر نسبت به هیجان خشم بازشناسی شد. دقت و سرعت بازشناسی همه هیجان ها به همراه حالت خنثی چهره با کاهش وضوح تصاویر به صورت معناداری کاهش یافتند.نتیجه گیری: دقت و سرعت در بازشناسی هیجان های مختلف متفاوت است به نحوی که در اثر کاهش وضوح تصاویر هیجان چهره هم دقت و هم سرعت بازشناسی کاهش می یابد. در ضمن هیجان شادی حتی در تصاویر با مات شده همواره با دقت و سرعت بیشتری نسبت به هیجان های منفی غم و خشم و حالت خنثی بازشناسی می شود.

مقدمه: تاثیر هیجانات مختلف چهره (اعم از خوشحالی، ناراحتی، ترس و خشم...) بر حافظه ی بازشناسی چهره، در چندین مطالعه بررسی شده است. از آنجا که یافته های این پژوهش ها در تناقض با یکدیگرند، این مطالعه برای ارزیابی تاثیر هیجانات چهره بر حافظه ی بازشناسی چهره طراحی شده است.روش: در این پژوهش، 45 فرد سالم (23 مرد و 22 زن) با حافظه ی طبیعی که در محدوده ی سنی 18 تا 35 سال قرار داشتند، شرکت کردند. برای ارزیابی حافظه ی چهره ی هیجانی شرکت کنندگان، با استفاده از چهره های خوشحال، خنثی و غمگین، یک تکلیف طراحی شد. داده ها به کمک نرم افزار متلب (2015b) استخراج و برای تحلیل آماری به نرم افزار SPSS16.0 منتقل شدند. برای مقایسه ی هیجان های مختلف، درصد پاسخ درست و زمان پاسخ های درست و نادرست در هر هیجان محاسبه و برای بررسی تفاوت های آنها از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد.یافته ها: تفاوت "صحت پاسخ دهی" حافظه ی بازشناسی چهره در سه هیجان چهره معنادار است، به طوری که چهره های دارای هیجان مثبت (خوشحال) در مقایسه با هیجان منفی (غمگین) و خنثی کمتر به یاد آورده می شوند (P<0.05). از حیث زمان پاسخ های درست، بین سه هیجان تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: چهره های غمگین و خنثی بهتر از چهره ی خوشحال به یاد آورده می شوند.

روش پیشنهادی به منظور بهبود بازشناسی جلوه های هیجانی چهره ارائه شده است. در این روش به جای افزایش توان محاسباتی الگوریتم تحلیل تفکیک پذیر خطی (LDA)، دانش مربوطه به ایجاد تنوعات در بروز جلوه های هیجانی در چهره به کار گرفته شده است. این دانش شناسایی و دسته بندی شده است. با به کارگیری خوشه هایی که با دانش دسته بندی چهره به دست آمده، ماتریس پراکندگی داخل طبقه و بین طبقه ای برای هر خوشه، جداگانه محاسبه می شوند و در مرحله آزمون نیز هر بردار براساس ماتریس تبدیل تحلیل تفکیک پذیری مربوط به خوشه خودش به زیرفضا نگاشت می شود. با این کار از طریق دانش دسته بندی چهره های مختلف، مقداری از بار تنوعات بروز جلوه های هیجانی در چهره کاسته شده است تا توان تعمیم روش ساده ای چون تحلیل تفکیک پذیر خطی افزایش پیدا کند. نتایج روش پیشنهادی به ازای هر سه نوع خوشه بندی ارائه شده بهبود داشته است و بهترین نتیجه مربوط به روش مبتنی بر خوشه بندی شاخص چهره بوده است که از 95.75% به 98.66% ارتقا یافته است. این روش قابل استفاده برای دسته وسیعی از روش های بازشناسی جلوه های هیجانی چهره است و در مواجه با دادگان های حجیم راهکار کارآمدی خواهد بود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه بازشناسی توانایی هیجان ها در دانش آموزان عادی، نیمه شنوا و ناشنوای 14 تا 20 ساله شهر مشهد انجام شده است. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع علی مقایسه ای است. برای انجام این پژوهش تعداد 105 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (بر حسب جنسیت و معلولیت) انتخاب و در سه گروه 35 نفره عادی، ناشنوا و کم شنوا گمارده شدند. در این مطالعه از نسخه تغییر یافته آزمون بازشناسی چهره بنتون (1978) استفاده شده است که چهار زیر مقیاس غم، خشم، شادی و ترس را می سنجد. یافته ها: تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیره نشان داد که در مولفه­, های بازشناسی هیجان شادی فقط بین گروه ناشنوا و گروه عادی تفاوت معنادار وجود دارد. در مولفه­, های بازشناسی هیجان خشم، بازشناسی هیجان ترس و بازشناسی هیجان غم و نمره کل بازشناسی هیجان بین گروه عادی با دو گروه کم شنوا و ناشنوا تفاوت معنادار وجود دارد. بین گروه کم شنوا و ناشنوا در هیچکدام از چهار مولفه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: دانش آموزان ناشنوا و کم شنوا در درک و پردازش حالت های هیجانی غم، خشم و ترس به دلیل اینکه تشخیص اینگونه هیجان ها نیاز به استفاده از بازنمایی های ذهنی بیشتری دارد، ضعیف تر عمل می کنند.